SUPPLICIUM more majorum

SUPPLICIUM more majorum

apud Romanos, quid proprie fuerit discimus ex Suetonio Nerone c. 49. ubi inter alia sic de illo: Inter moras, perlatos a cursore Phaontis codicillos, praeripuit, legitque, se hostem a Senatu iudicatum, et quaeri, ut puniatur more Maierum. Interrogavitque, quale id genus poene esset? Et cum comperisset, nudi hominis cervicem inserifurcae, corpus virgis ad necem caedi: conterritus, duos pugiones, quos secum tulerat, arripuit etc. Sic Victor. in eod. Senatus sententiâ, ait, constitutum, ut mor eMaiorum, collô in furcam coniectô virgis ad necem caederetur. Ac reperiuntur exempla in Historus, etsi haud crebra. Livius l. 22. c. 57. incestum cum Vestale sic punitum ostendit: L. Cantilius, Scriba Pontificum, quos nunc minores Pontifices appellant, qui cum Floronia stuprum secerat, a Pontifice Max. cousque virgis in Comitio caesus est, ut inter verbera exspiraret. Dionysius in culpa simili, et de iis, qui Urbiniam stuprârant, Antiqq. l. 9. ubi Interpr. Ex iis autem qui illicitam corruptionem patraverant, alter scipsum interemit; alterum ii, qui sacris praeerant (Pontifices) comprehendentes in Foro flagris secantes, tamquam mancipium, interemerunt. Nam etsi neuter Furcae hic mentionem faciat, tamen cum verberibus ad necem datos denarrent, probabile, id ita ritu priscô factum: hôc magis, quod Dioynsius indicans addidit, καθάπερ ἀνδράποδον, servilem in modum. Quod autem liberi etiam sub Furca interdum caesi, exemplum in Epit. Livii clarum, de C.

Matieno l. 55. qui accusatus apud Tribunos, quod exercitum in Hispania deseruisset, damnatusque, sub Eurca diu virgis caesus est et sestertiô nummô vaeniit. Licet enim is non ad veram mortem caesus: tamen ad civilem, et libertatem civitatemque pariter amisit. Vide Iustum Lipsium de Cruce l. 3. c. 2. Diversum autem id supplicii genus fuit a decollatione, Graece πελεκιϚμῷ, quae cum priori conveniebat in προσδέσει seu alligatione ad Furcam et μαςτιγώϚει, seu flagellatione, sed in eo differebat: quod in Supplicio more Maiorum reus virgis caederetur ad mortem; in πελεκιϚμῷ autem virgis quidem caederetur, sed postea securi percuteretur, ut ex historia Antigoni Iudaeorum Regis hôc modô interempti patet, apud Dion. l. 40. Vide quoque infra Virga. De reliquis Suppliciorum generibus apud nobiliores Gentes, Romanos inprimis, Graecos et Hebraeos olim usitatis diximus passim, praecipue autem in voce Poena: uti de officiis ultimô supplicio afficiendis praestari olim solitis, deque libertate iis concessa, supra lemmate. Murratum vinum. Vide quoque voce Sortes. De nomine saltem addam, a supplicando nonnullis id, h. e. precando, dici, quod supplices soleant esse homines in deprecandis poenis: vel quod prisca paupertas noxiorum bonis sacra facere consueverit, in Supplicationibus Deorum, delatis non in Aetarium mulctis, sed in aras Deorum, velut anathematibus. Alii a Supplendo deducunt, quod in Suppliciis iniuriarum compensatio et velut suppletio fiat. Sed prius etymon Isidoro potius.